zaterdag 22 oktober 2011

n-engels

gevoelige lezers lezen dit bericht beter niet
wegens al te wrede uitingen van taal
de samensteller is niet aansprakelijk
voor emotionele spanningen
of nachtmerries

bij het opruimen van de bestanden op mijn bureaublad
stootte ik op een artikel uit de volkskrant
over de discussies die ze er op de redactie voeren
over wanneer engelse termen in artikels gepast zijn
en over de lezersbrieven die hen klaterengels verwijten

de voorbeelden vond ik wel kunnen
granny chicks zijn niet zomaar sexy oma's
wat mij meer opvalt in nederlandse kranten
is de zinsbouw die soms fout gaat
nederlanders gebruiken veel vaker engelse constructies
in het nederlands
lidwoorden vervallen dan
waar ze nochtans aardig zouden staan

als vlamingen zich tot het engels wenden
loopt het ook nogal eens fout
een voorbeeld uit de morgen

De single twice we survive swingt als een tiet in een oversized beha en in the final blast laten Barman en Pawlowski hun gitaren uitwaaieren

waarom is die beha oversized
en niet gewoon te groot?
hoe dan ook een vreselijke beeldspraak
de verslaggever had er goed aan gedaan
zijn private fantasieën niet op het publieke plein te gooien

op mijn bureaublad stuit ik op een even akelig reisverhaal uit de standaard
de auteur vertelt over zijn bezoeken aan wijnkastelen in bourgondie
hij speent het stuk overvloedig
met compleet oninteressante wetenswaardigheden
over gehuchten waar ik toch nooit zal komen
en alsof dit niet volstaat
stuit ik op volgende zin

buiten is het vlotjes 24 graden

what the heck
wie had het kouder verwacht tijdens de zomer in bourgondie
als je bovendien vlot in deze context gebruikt
dan hoor je af te ronden
naar bijvoorbeeld 25 graden
maar niet naar 24 exact
dit allemaal terzijde
ik haal deze zin eruit
omdat ik steiger bij de verkleinvorm van een bijwoord
ik hou van de spreektaal die céline neerschrijft
maar kan dit slag verkavelingsvlaams uit mijn krant geweerd worden?

de slechtste metafoor
die ik dit jaar moest verduren
komt op conto van bert anciaux
wie anders
zult u zeggen

artiesten zijn als vuurtorens die op gevaren langs de weg wijzen

vandaag stelt men zich de vraag of de foto's en video's
van een dode Gaddafi niet te veel schrik aanjagen
neen
maar een redactie mag dergelijke taalmonsters nooit op ons loslaten